Mijn allergaafste moment van vorige week. Ik lig in het water, midden op het IJsselmeer. De boot ligt een stukje achter me. Overal waar ik kijk zie ik alleen maar water. Er is geen boot te bekennen, geen vogels, geen land, helemaal niks. Alleen maar water. Ik, en water. En een dikke smile op m’n kop. Wat vet!

Op 29 augustus heb ik het gewoon gedaan. Mijn gekke plan, dat ergens in januari dit jaar ontstond, is zowaar gelukt. In 22 kilometer ben ik het IJsselmeer overgezwommen.

Makkelijk?

‘Nou, als je aan het einde nog zo zwemt, dan had je wel wat harder gekund hoor’. Deze opmerking is afgelopen week meerdere keren voorbij gekomen, net als ‘Je bent knettergek’, en ‘Nu het Kanaal over?’.

Geloof me, het IJsselmeer overzwemmen is echt niet makkelijk. Ook al ziet het er misschien zo uit, 22 kilometer is gewoon een roteind, hoe je het ook wendt of keert. Je kan het jezelf mentaal misschien ietsje makkelijker maken, maar werken moet je altijd.

Hoe maak je zoiets nou makkelijker voor jezelf?

Wat hielp, er waren een aantal dingen die ik van tevoren geaccepteerd had:

1) Ik heb geen controle over het water, die golven doen toch wel wat ze willen.

2) M’n support op de boot zorgt er wel voor dat ik genoeg eet en drink en niet overvaren word.

3) Als ik blijf zwemmen, dan kom ik er uiteindelijk wel.

Dit waren een soort basisvoorwaarden. En geloof me, ze waren echt belangrijk. Het loslaten van de dingen waar je geen controle over hebt, en het uit handen geven van wat je kan aan je supportcrew, scheelt echt enorm veel. Tijdens het zwemmen was 1 ander ding heel belangrijk: afleiding. Als ik niet actief ergens mee bezig was, ging ik vooral nadenken over hoe ver het nog was. Heb je geen klap aan natuurlijk. Daarom heb ik mezelf continu bezig gehouden. Soms heel functioneel, soms iets minder functioneel…

Top support op de boot!

Functionele afleiding

Onder functionele afleiding vallen dingen die ook echt bijdragen aan je sportprestatie. Focus op je techniek is een van de belangrijkste functionele afleiders. Voor mij hielp het heel erg om slagen te tellen. Nu denk je, die is knettergek, wie gaat er nou 22KM slagen tellen! Ehh, ik? Maar voor mij werkt het, omdat ik dan direct op m’n slaglengte en slagfrequentie ga letten. Vooral in het begin, toen ik m’n ritme echt niet kon vinden in de golven, hielp het enorm om slagen te tellen. En aan het einde wist ik dat er 1000 tot 1100 slagen tussen de voedingsmomenten zat, dus kon ik soort van aftellen.

Iets minder functionele afleiding

Slagen tellen heeft me door een kilometer of 10 heen geholpen, maar er was nog wel wat meer voor nodig om me bezig te houden. Zo heb ik bedacht welke smurf ik het liefst zou zijn als ik mocht kiezen, en heb ik me een goede twee uur vermaakt met het verzinnen van grappige scheldwoorden met de letters op de zijkant van de boot. Dat begon met ‘Sukkel’, ‘Nasibal’ en ‘Potvis’, en ging later verder met dingen als ‘Etterzwam’ en ‘Uilenbal’. De rest zal ik je maar besparen, maar ik had genoeg lol met mezelf. De laatste 2KM heb ik heel hard in m’n hoofd Guus Meeuwis gezongen met ‘Het wordt nu pompen of verzuipen da’s de enige manier!’. En als ik merkte dat ik teveel afgeleid was ging ik weer slagen tellen om m’n lange slag te behouden, en zo kwam ik er wel, meter voor meter.

Zal ik stoppen?

Heb ik ooit gedacht dat ik het écht niet zou halen? Nee, eigenlijk niet. Ergens was er wel dat basisvertrouwen dat ik er uiteindelijk wel zou komen. Heb ik dingen gedacht als ‘Wat nou als ik stop’ en ‘Potverdorie het is echt heulll ver’? Ja, echt vaak genoeg. Je bent echt niet de enige als je dit weleens denkt tijdens een race. Tegelijkertijd was ik ook gewoon vastberaden dat ik er zou komen, dus ik heb die gedachten gewoon een beetje gelaten, en me gefocust op iets anders. Dan hebben ze ook niet zoveel effect.

Mijn volgende doel

Ik heb het de afgelopen dagen denk ik zo’n 50 keer gezegd, maar toch nog maar een keer: Nee, ik ga niet het Kanaal over volgend jaar. Of ooit. Dit was superleuk, maar het is ook goed zo. Mijn focus gaat nu weer terug naar de triatlon. Én zwemmen, én fietsen, én lopen. Daar ligt nu toch echt m’n passie.

En wat mijn doel voor 2018 wordt?

Ha.

Zeg ik lekker nog niet.

Bedankt Sport-Active NL, Mako en Zwemanalyse voor jullie hulp bij mijn oversteek!

 

Meer weten over sportpsychologie?  Like en volg Animo Sportpsychologie dan op Facebook om op de hoogte te blijven van de nieuwste blogs!